Jodium is een sporenelement, dus in feite een mineraal maar dan klein. Jodium is essentieel voor de werking van de schildklier. Het zal je dan misschien ook niet verbazen dat jodium vooral in schildklier te vinden is. De kleine prooidiertjes die katten van nature zouden eten, bevatten dus voldoende jodium. Zij eten deze immers met schildklier en al op. Maar hoe zit dat als wij zelf samenstellen?

Eigenlijk zijn er alleen maar enkele vissen die jodium bevatten, alle andere onderdelen die wij in een verse samenstelling geven bevatten dit niet. Misschien dat er een keer een stukje schildklier achter gebleven is bij een stuk kippennek, maar in principe wordt de schildklier volledig van de nekken verwijderd. In ieder geval de nekken die dus speciaal voor honden en katten worden verkocht om op te eten. Het is daarom dus feitelijk altijd nodig om jodium met behulp van een supplement aan te vullen. In de meeste gevallen wordt daar zeealgenpoeder voor gebruikt.

Misschien vraag je je af waarom de schildklier van die nekken verwijderd wordt. Zou het niet veel handiger zijn dat eraan te laten zodat we geen zeealgenpoeder hoeven te gebruiken? Dat klinkt heel logisch, het probleem is alleen dat het met jodium vrij precies komt. Een tekort kan schadelijk zijn maar een teveel is bij jodium minstens net zo schadelijk. Daarnaast is de bandbreedte waartussen je veilig kunt bewegen niet zo heel erg groot. Wanneer je schildklier aan je kat zou geven dan heb je simpelweg te weinig controle op de hoeveelheid jodium die je kat binnenkrijgt. Bovendien is een kip (waarvan je dus mogelijk de nek als vleesbot zou geven) vrij groot voor een kat. Hun natuurlijke prooien zijn meestal echt een slag kleiner.

Wat ik me ook wel heb afgevraagd is hoe de wilde kat dat dan zou doen. Het komt best wel precies en waarschijnlijk is de hoeveelheid jodium in het ene muisje anders dan bij de andere. Katten zijn ongelofelijk slim en we weten in feite ook nog maar zo weinig over hoe het allemaal precies werkt. Op de een of andere manier weten ze precies wat ze nodig hebben.

Helaas is het voor onze huiskatten wel wat lastiger. Brokken en veel natvoer bevatten smaakversterkers waardoor katten het toch wel eten, al past het qua samenstelling totaal niet bij wat een kat nodig heeft. De belachelijk hoge hoeveelheden aan jodium die soms in kant-en-klare voeding gebruikt wordt, gaat onze katten ook echt niet opvallen. Wanneer we zelf samenstellen lopen we eerder een risico op een tekort en ook daar willen we voor waken. Ik raad dan ook aan om dit met behulp van zeealgenpoeder aan te vullen.

Een (langdurig) teveel of tekort aan jodium kan uiteindelijk voor schildklierproblemen zorgen. Schildklierproblemen zijn zeker niet altijd te voorkomen, maar wanneer we de hoeveelheid jodium die onze katten binnen krijgen in de gaten houden kunnen we de risico’s iets beperken. Als voedingsadviseur is dit één van de mineralen die ik altijd meeneem!

Wil je weten hoe het met alle vitamines en mineralen gesteld is in de voeding van jouw kat? Wellicht is een voercheck dan iets voor jou! Ook kun je een intake/consult aanvragen als je graag hulp wilt met de voeding voor jouw kat.